Veelgestelde vragen

Momenteel is er nog geen opleiding voor het personeel van ondernemingen voor camerasystemen.

Indien een code noodzakelijk is om toegang te krijgen tot de informatie en de programmering van het alarmsysteem, dient de onderneming voor alarmsystemen deze uiterlijk bij de oplevering van de installatie onvoorwaardelijk en zonder bijkomende kosten, aan de eigenaar van het alarmsysteem over te maken.

Voor alarmsystemen geïnstalleerd vóór 04/06/2007, maakt de onderneming voor alarmsystemen die de installatie, het onderhoud of de herstelling heeft uitgevoerd, op het eenvoudig verzoek van de eigenaar van het alarmsysteem de code die noodzakelijk is om toegang te krijgen tot de informatie en de programmering van het alarmsysteem, onvoorwaardelijk en kosteloos aan hem over

• Uniform:

  Behoudens enkele uitzonderingen (bijv. een winkelinspecteur of een bodyguard) zijn bewakingsagenten verplicht om een uniform te dragen.

• Vigilisembleem:

  Naast de hierboven bedoelde voorwaarden dient er op de rechterborstzijde van de zichtbare bovendelen van het uniform van de bewakingsagent tevens een vigilisembleem gestikt te zijn.

  Dit herkenbare “V-teken” wordt exclusief door de FOD Binnenlandse Zaken uitgereikt aan de vergunde bewakingsondernemingen en interne bewakingsdiensten.

  
   

• Identificatiekaart:

  Uitgezonderd operatoren van alarmcentrales (nieuw), die immers niet zichtbaar in contact komen met het publiek, zijn bewakingsagenten wettelijk verplicht om tijdens de uitoefening van bewakingsactiviteiten hun door de FOD Binnenlandse Zaken afgeleverde identificatiekaart op een duidelijk leesbare wijze te dragen. Het zal niet meer volstaan om een ondernemingsbadge zichtbaar te dragen en de identificatiekaart bijvoorbeeld louter op zak te hebben (nieuw).
  Hoewel winkelinspecteurs hun identificatiekaart niet dienen te dragen tijdens hun observaties, moeten ook zij deze identificatiekaart duidelijk zichtbaar dragen wanneer zij een winkelklant interpelleren.
   
   

Het belang van de kaart is evident:

1. Generieke bevoegdheden: bevoegdheden die gelden bij de uitoefening van bewakingsactiviteiten ongeacht de omstandigheden (art. 94 tot 120 van de wet private veiligheid).

• Toegangscontrole van personen en bij niet publiek toegankelijke plaatsen van voertuigen.
• Identiteitscontroles bij alle (nieuw) niet voor het publiek toegankelijke plaatsen.
• Bewaking van de veiligheidsperimeter bij noodsituaties.
• Bewaking op de openbare weg in gelimiteerde gevallen.

2. Activiteitsgebonden bevoegdheden en/of verplichtingen: bevoegdheden waarover een bewakingsagent enkel beschikt indien hij een bepaalde bewakingsactiviteit uitoefent (art. 121 tot 135 van de wet private veiligheid). bijv.: 

• Winkelinspectie (het interpelleren van klanten die van diefstal worden verdacht.
• Verkeersbegeleiding (de bewakingsagent heeft op dat moment ook de bevoegdheden als signaalgever).
• Beveiligd vervoer (gebruik van ontwaardingssystemen).
• Uitgaansmilieu (de activiteiten aan de in- of uitgang gebeuren in het gezichtsveld van camera’s, behalve in occasionele dansgelegenheden).

3. Situationele bevoegdheden: bevoegdheden waarover een bewakingsagent enkel beschikt op specifieke plaatsen of in specifieke situaties (art. 136 tot 145 van de wet private veiligheid). bijv.:

• De systematische controle van en in de voertuigen bij het verlaten van sites waar nucleair materiaal wordt bewaard.
• Het zoeken naar onbevoegde personen op nucleaire sites of in bepaalde havenfaciliteiten.

Het gaat hierbij om het delen van seksueel materiaal zonder de toestemming of medeweten van de personen die op de beelden voorkomen. Vaak wordt er gedacht aan mensen die naaktbeelden verspreiden van hun ex-partner met als doel hen te vernederen uit wraak, bijvoorbeeld om dat hun relatie werd beëindigd. Het gevolg is dat het fenomeen vaak ‘wraakporno’ wordt genoemd. Dit is echter niet de meest geschikte term, aangezien plegers zeker niet allemaal ex-partners zijn die gemotiveerd zijn door wraak. Zo worden beelden ook vaak – al dan niet zonder bedreiging - verzonden naar vrienden met als doel om af te persen, op te scheppen, vermaak of worden ze verzonden vanuit afgunst tegenover vrouwen.

Ja, sinds begin 2016 werd het expliciet strafbaar gesteld. Belangrijk om te weten is dat de omschrijving in het Belgische strafrecht vrij breed is. Het materiaal kan gaan om een beeld, een beeldopname of een geluidsopname. Het kan daarnaast zowel gaan om een expliciete seksuele daad (bijvoorbeeld masturbatie), als een ontbloot persoon. Ten slotte is zowel het tonen, verspreiden of toegankelijk maken zonder het medeweten of de toestemming van de persoon strafbaar. Zo valt bijvoorbeeld het tonen van een naaktfoto van je lief aan een vriend ook onder deze wet. Het maakt ook niet uit of het materiaal vrijwillig naar jou werd verzonden. Als je het zonder toestemming doorstuurt is het strafbaar, ook als je niet de oorspronkelijke ontvanger was van het materiaal. Het misdrijf wordt gestraft met een gevangenisstraf tot vijf jaar (bron: IGVM).

Alle informatie hierover kan u - op de website van FOD Financiën - vinden in het Investeringsaftrek-document 275U: https://financien.belgium.be/nl/ondernemingen/vennootschapsbelasting/aangifte/formulieren 

In het verleden formuleerden politiediensten herhaaldelijk klachten van burgers over telefonische en deur-aan-deur verkoop van alarmsystemen. Niet zelden lieten deze verkopers onjuist uitschijnen bezoek te brengen in afspraak met de politiediensten. Deze praktijken leidden tot onrust en een toename van het onveiligheidsgevoel. Sinds de invoering van de wet van 2 oktober 2017 zijn deze ambulante en telefonische verkoop van alarmsystemen niet langer toegelaten.

Wenst u evenwel een melding te doen van een probleem? Dat kan schriftelijk via [email protected].

Neen, dit is verboden. U kan de lijst van alle vergunde ondernemingen terugvinden op de BeSafe-pagina Vergunningen en activiteiten | BeSafe .
​​​​​​​(Wet tot regeling van de private en bijzondere veiligheid, art. 17)

Dit systeem is nationaal en zal van toepassing zijn op alle fietsen (fietsen, gemotoriseerde fietsen en speed pedelecs, zoals gedefinieerd in de Wegcode) die zich voornamelijk (dit wil zeggen meestal) op het Belgische grondgebied bevinden. 
Dit systeem zal gebruikt worden door de lokale politie over het hele land om de eigenaar van een gestolen fiets op te sporen. Zo zal een in Aarlen gestolen en in Oostende teruggevonden fiets gemakkelijker teruggegeven kunnen worden aan de eigenaar. Wanneer de fiets gemarkeerd en geregistreerd is op basis van een provinciaal of lokaal systeem, verloopt de zoektocht veel ingewikkelder, aangezien men reeds moet kunnen identificeren welke instelling de fiets gemarkeerd heeft en niet alle politiediensten hebben toegang tot deze verschillende registratiesystemen (naast het markeren of graveren van het rijksregisternummer op het fietsframe). 

Het is de bedoeling om een uniek systeem te hebben dat voor heel België werkt.